Hoogtestage

De eerste voorbereidingen voor het seizoen zijn alweer begonnen, een groep van 5 vossenjagers koos het Noord - Italiaanse Bormio als uitvalplaats voor hun hoogtestage.

Bormio ligt op 1225 mtr. hoogte, net over de Zwitserse grens en slechts een tiental kilometers verwijderd van de Oostenrijkse grens. De afstand vanaf Zoetermeer is zo´n 1080 km, de reistijd ongeveer 12 uur.

Niet afgeschrikt door tv beelden van besneeuwde bergtoppen togen de jagers naar de Oost Alpen. Ook het feit dat de 19e rit van de Giro d’Italia over Stelvio en Gavia werd geschrapt kon de jagers niet weerhouden. De heenreis beloofde niet veel goeds, regen , regen en nog eens regen in Duitsland, in Zwitserland en Oostenrijk sneeuw maar eenmaal in Italie aangekomen bleek het droog. Dit zou de rest van de week zo blijven waardoor de meegebrachte winterkleding in de koffers kon blijven.

De eerste dag stond een ritje naar Livigno gepland , onderweg moesten de Passo Foscagno 2250 mtr. en Passo Eire bedwongen worden.

Na een uitgebreid ontbijt werden de fietsen geprepareerd en maakte men zich klaar voor de tocht. Van der Tang liet al bij het ontbijt zijn kompanen in verbijstering achter door de hoeveelheid muesli die hij achter z’n kiezen stopte, een maaltijd waar een zelfs een paard de hik van zou krijgen. Niet normaal dat deze bergvlo bij zo’n consumptie amper 65 kilo weegt.

De rit heen en weer naar Livignos was bij elkaar toch zo'n 45 km klimmen, een aardige binnenkomer voor de eerste dag. Op die eerste dag werd al meteen duidelijk hoe de verhoudingen lagen, Roskamp, v.d. Tang en van Homoet kwamen gezamenlijk boven. Daar achter waren het Mutsaers en Bert Scholten die ieder in hun eigen tempo omhoog reden. Beide heren konden als excuus aandragen dat ze wat minder kilometers in de benen hadden en daarnaast ook nog de nodige kilo's mee omhoog moesten nemen.

Op dag 2 werd besloten om de  Passo Mortirolo (1852 mtr.) te gaan bedwingen. De Mortirolo is onder de profs een van de meest gevreesde cols. Om een beeld te schetsen, een soort van Eyserbosweg en dat 12,5 km lang!



Mutsaers besloot deze uitdaging aan zich voorbij te laten gaan maar de andere mannen kwamen wel boven. Compliment voor Scholten die zijn 95 kilo omhoog wist te slepen op deze moordende col. Met ruim 80 km in de benen werd  dag 2 afgesloten met een heerlijke Pizza.

Dag 3 begon met een stralende zon, de ideale gelegenheid om naar de top van de Stelvio te rijden. Met 2758 mtr. is dit de hoogste col in Italie en een van de mooiste beklimmingen om te doen. Vanuit Bormio is de klim ruim 20 km. en het te overwinnen hoogteverschil is 1625 mtr. Boven de 2000 mtr. lag nog behoorlijk wat sneeuw, de sneeuwwallen langs de kant van de weg werden steeds hoger naarmate de top dichterbij kwam. Boven op de top werd zelfs geskied.



Omdat de andere zijde van de Stevio nog afgesloten was werd, na het nuttigen van een stevige kom soep, de Stelvio weer via dezelfde kant afgedaald. Met nog een extra lusje erbij werd op deze dag weer ruim 80 km gereden.

Op dag 4 was het tijd om die andere legendarische berg, de Passo Gavia (2652 mtr.) te beklimmen. Vanuit Bormio is de klim 25 km lang met ruim 1400 mtr. hoogteverschil. In de Giro wordt meestal de klim vanaf de andere kant gedaan maar deze klim is ook zeker de moeite waard. Adembenemend is het landschap bovenop deze col, nu geheel bedolven onder een flinke laag sneeuw. Ook hier was de andere kant van de berg nog afgesloten voor alle verkeer, na een kop koffie in de Rifugio werd de afdaling richting Bormio ingezet.

Voor dag 5 had Roskamp een fraaie route uitgestippeld, althans dat dacht hij. Mutsaers besloot een rustdag te nemen, de andere mannen reden opnieuw de Passo Foscagno op en namen na 20 km. een afslag links af. Een prachtige route volgde maar al na enkele kilometers ging het prachtige weggetje over in een onverhard pad. Om de tubes te sparen werd besloten om maar weer terug te rijden richting Bormio. Scholten en Roskamp besloten dat het tijd was om bij de Thermen te stoppen om zich eens uitgebreid te laten masseren, door naar verluidt, een tweetal plaatselijke schonen. Van der Tang en van Homoet deden als toetje die dag de klim naar Bormio 2000. Een klim van 9,5 km met een stijgingspercentage van rond de 7,5 %. Tijdens het diner had vooral de voorzitter het hoogste woord  over zijn masseuse, dat moet iets buitengewoons zijn geweest. Helaas ontbreekt beeldmateriaal om dit te kunnen staven.

Voor dag 6 werd besloten om dit keer een rondje Stelvio te doen. De Stelvio op,  4 km. onder de top links afslaan om de grens met Zwitserland over te steken en de Umbrailpas af te dalen en de  Stelvio vanuit Prato te beklimmen, een rondje van ruim 100 km. Mutsaers zag dit niet zitten en besloot een korter rondje te doen. De overige mannen gingen vol goede moed op pad en beklommen opnieuw de Stelvio, daalden de gedeeltelijk onverharde Umbrailpas af en reden via Zwitserland richting Prato om de de Stelvio van de meest aansprekende kant op te rijden. In Prato werd nog aangegeven dat de Stelvio van deze kant nog steeds was afgesloten maar de 4 jagers lieten zich niet uit het veld slaan en begonnen vol goede moed aan de beklimming. Na een lange aanloop volgt een heel stuk door het bos en begint het aftellen van de 48 bochten. Wat volgt is een schitterende beklimming met een fantastisch uitzicht op een uniek decor.



Op 4 km. onder de top werd van Homoet als eerste tegenhouden door een wegwerker die hem verbood om door te rijden. De Hagenees deed nog even of hij doof was maar de wegwerker liet hem luidruchtig merken dat hij niet verder mocht, " befehl ist befehl" Na een tijdje arriveerde ook v.d. Tang en in hun beste Duits legden beide mannen uit dat ze naar Bormio moesten en dat terugrijden geen optie was. De wegwerker streek over z' n hart en beide mannen mochten toch verder. Op 600 mtr. onder de top. besloot van Homoet nog een paar foto's te maken maar net toen hij v.d. Tang achterna wilde gaan werd hij opnieuw tegenhouden, dit keer door een enorme sneeuwschuiver die eerst de weg verder vrij wilde maken. Inmiddels had ook Roskamp zich bij de Hagenees gevoegd en beide mannen moesten 3 kwartier wachten eer ze hun weg konden vervolgen. Die tijd was precies genoeg voor Scholten om zich bij beide andere mannen aan te sluiten. Gezamenlijk werd de schitterende afdaling naar Bormio gemaakt waarna deze avontuurlijke dag werd afgesloten onder het genot van, opnieuw,  een heerlijke Pizza.

Voor de laatste dag werd het plan gemaakt om de Gavia van de andere kant te beklimmen. Om daar te komen vanuit Bormio moet je dan wel weer de Mortirolo over of de Passo Aprica nemen en nog eens 25 km omrijden. Mutsaers had in beide opties geen trek en reed een rondje" vlak". Roskamp, Scholten en v.d. Tang kozen voor de optie om de Mortirolo nog eens te doen, van Homoet pakte de Passo Aprica en de extra kilometers.

Bovenop de Mortirolo kwam Scholten tot het inzicht dat het wellicht beter was als hij de Gavia zou mijden, hij keerde om naar Bormio. De andere mannen troffen elkaar in Ponte de Legno om van daaruit de fameuze beklimming van de Gavia te doen. De klim is minder lang dan vanuit Bormio maar wel een stuk lastiger, de laatste 11 kilometer zijn meer dan 9% ! Een iconische beklimming wordt het wel genoemd en terecht. De weg is hier en daar erg smal, het landschap compleet desolaat en het uitzicht geweldig, wat een klim!

Bovenop de top opnieuw een Cafe Laitte en daarna , als afsluiting van deze week, een fantastische afdaling naar Bormio.

Voor de vossenjagers een goede trainingsweek en voor jonge vaders Mutsaers en v.d. Tang ook de gelegenheid om weer eens aan een fatsoenlijke nachtrust toe te komen. Ook Roskamp kwam, dankzij zijn meegebrachte goede nachtrustthee, aan meer uren in bed dan dat hij thuis gewoon is. Of dit ook iets te maken had met het feit dat hij het twee persoonsbed moest delen is bij uw reporter niet bekend. Wat wel bij uw reporter bekend is dat Roskamp te maken heeft met de naweeën van deze week. Uit welingelichte bronnen is vernomen dat onze voorzitter de fiets sinds Bormio niet meer heeft aangeraakt. Wat precies de oorzaak is, is niet bekend maar het lijkt waarschijnlijk dat hij gedurende de week teveel heeft gegeven om de andere mannen bergop te kunnen volgen.

Natuurlijk leven wij allen heel erg met hem mee. Wil je de voorzitter ook een hart onder de riem steken, stuur dan een opbeurende mail naar jrk@srk.nl  Hij moet per slot van rekening nog wel even voorzitter, penningmeester, zelfbenoemd klimtalent en orakel van O. blijven.

Douwe Dapper

N.b: Wil je meer info over verblijf en fietsen in Bormio, neem contact op met uw reporter. Foto's van deze trip zijn binnenkort ook te zien op de site van Zoek de Vos.

Stiekem trainen