Seizoensouverture betwist in discutabele sprint.
Het was alweer ruim 3 jaar geleden dat Aad Scholten nog eens de bloemen mee naar huis mocht nemen. Bijna was de voormalig topamateur vergeten hoe het voelde om als eerste bij de vos aan te komen maar afgelopen zondag, bij de start van het nieuwe vossenjachtseizoen, was het dan eindelijk weer zo ver.
Hiervoor moest hij echter wel al zijn ervaring, en gewicht, in de strijd gooien om van Homoet van zijn verdiende overwinning af te houden. Ja, verdiend was het geweest voor deze Hagenees, zeker wanneer je in je eentje tot 3 keer toe een gat van vele honderden meters weet dicht te rijden zoals hij deed in de prima uitgezette jacht van Martijn Mutsaers en Koen van der Tang.
Maar ja, een echte coureur als Scholten heeft daar geen boodschap aan. Toen de koplopers na een slopende jacht in het zicht van de vos kwamen werd er door beide mannen tot op het boden van hun kunnen gesprint. Scholten begon van kop, van Homoet dreigde hem te passeren maar Scholten maakte zich breed, week uit naar rechts en belemmerde zijn metgezel zo de doorgang.
Schouder aan schouder tegen elkaar aanhangend benutte Scholten zijn jarenlange ervaring in dit soort situaties door als eerste de ring om de vos heen te laten glijden. Uitgeput stortte hij daarna luid schreeuwend om hulp ter aarde. Heftige krampen in beide benen lieten zien hoe diep hij was gegaan voor deze fel betwiste zege.
Speciaal voor de Vossenjachten had Scholten, na jaren wikken en wegen, een nieuwe, speciaal op maat gemaakte, terreinfiets aangeschaft. Geëmotioneerd deed hij na afloop zijn verhaal en vertelde dat zijn investering in een nieuwe fiets hem nu al de gelukkigste man van Zoetermeer had gemaakt
De jacht was dicht bij het clubhuis de startpijl nog niet gepasseerd toen Bert Scholten direct het land in reed omdat hij een gele markering zag. Nagenoeg het complete peloton volgde het spoor van de langste coureur van Zoetermeer e.o. Daarmee waren ze direct al bijna kansloos voor de zege want Mutsaers had 30 meter verderop, direct na de startpijl, een rondje uitgezet waar de eerste controle al stond.
Slechts 4 man pakten de eerste emmer mee. De al eerder genoemde Scholten en van Homoet volgden in het kielzog van, wie anders dan, John van Santen en Thijs Vreugdenhil wel het juiste spoor.
De jacht verliep via Stompwijk, de Meerpolder, Benthuizen naar het nieuw aan te leggen Bentwoud.
Hier hadden Mutsaers en van der Tang een enorm stuk onverhard gevonden waar menig coureur zijn tanden op stuk beet. Het was hier dat Aad Scholten flink doortrok en slechts Aangenendt en Roskamp, op zijn tandvlees rijden, konden volgen.
Keiharde koersend konden Endeveld en van Homoet toch weer aansluiten en hiermee leek het pleit beslecht voor de rest. Slechts Jansen en Beeuwkes konden bij Leiderdorp weer aansluiten nadat de koplopers verkeerd waren gereden.
Bij Leiden zorgde een zandpad voor een volgende schifting. Aangenendt en Scholten konden hier op hun terreinfietsen blijven rijden daar waar de anderen genoodzaakt waren om af te stappen. Endeveld wist door de bosjes heen nog een fietspad te ontwaren en kon weer vooraan aansluiten.
Drie man op kop richting Zoetermeer met van Homoet alleen in de achtervolging. Een ongelijk strijd misschien maar daar dacht de achtervolger anders over. Een kilometerslange achtervolging volgde en toen Scholten, vlak voor de Kniplaan eens achterom keek, zag hij opeens 3 man in zijn wiel.
Wat volgde was een verbeten strijd in de laatste kilometers, beukend tegen de wind en elkaar beloerend als ware profs. Een discutabele sprint, waar de jury, na lang beraad, toch zijn goedkeuring aan gaf, bracht Scholten de eerste winst sinds vele jaren.
Tijdens en na afloop van de koers deed zich in het peleton serieus bericht de ronde over mr. Vossejacht Jan Boshuijer. De sluwe vos zou een paar weken geleden zijn getroffen door serieus lichamelijk leed en hij zou daardoor het Vossejagen mogelijk voor gezien moeten houden. Voor uw verslaggever een gegronde reden om met de natte klei van de koers nog aan den schoenen af te dalen naar Zuidland.
Daar bleek inderdaad dat Jan flink in de lappenmand zit. Tijdens een trainingsritje had Jan namelijk een onaangenaam en verdoofd gevoel in zijn gezicht en hoofd gekregen. Na even langs te kant te zijn gaan staan was hij toch maar weer opgestapt en bij thuiskomst had hij maar niets tegen zijn Hannie gezegd. De zondag erna had hij ook nog een keer volle bak met de mannen over het eiland gekoerst, maar de dagen erna bleef hij maar zo'n zwaar gevoel houden in de linkerkant van zijn lichaam. Nadat hij dit aan Hannie had opgebiecht leek het hun beiden toch maar beter om even langs de dokter te gaan. Vanaf daar is Jan in de medische molen verdwenen en toen hij eruit kwam werd geconcludeerd dat hij waarschijnlijk toch een lichte tia heeft gehad.
Aan koersen moet Jan nu voorlopig nog niet denken, maar toch heeft hij al weer de eerste kilometers gemaakt op Hannie d'r stadsfiets. En toen hij uw verslaggever zag was hij gelijk benieuwd naar de uitslag van de jacht. Het is nog niet duidelijk hoe Jan zijn wielertoekomst eruit gaat zien en zijn eerste uitdaging is om fysiek weer helemaal de oude te worden. Hij popelt echter al weer om de koers een keer uit de volgauto te volgen. Dus 1 van de komende jachten komt hij zeker even langs!
Vanaf deze zijde wensen wij hem namens alle Vossejagers een goed herstel toe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten